حرکات کششی

در این مقاله به ذکر دو تصور غلط راجع به کشش می‌پردازیم: اینکه داشتن انعطاف‌پذیری زیاد، همیشه مانع آسیب‌دیدگی می‌شود و اینکه انجام کشش پیش از فعالیت‌ بدنی از آسیب رساندن به بدن جلوگیری‌ می‌کند. 

یک عضله را نباید تا حد پارگی آن مورد کشش قرار داد. پارگی‌های عضله غالباً در نتیجه ترکیب ویژه و همزمان یک کشش و یک انقباض رخ می‌دهند، کشش و انقباض نباید تا بیشترین حد انجام شود. برخی اوقات، انقباض در واقع یک گرفتگی عضلانی است که از ضعف مزمن عضله ناشی می‌شود. حتی منعطف‌ترین ورزشکاران نیز به آسیب‌ ناشی از استفاده بیش از حد دچار می‌شوند که خود بصورت گرفتگی عضلانی نشان می‌دهد. اگر ورزشکاری با گرفتگی عضلانی به تمرین ادامه دهد، ممکن است (و اغلب هم اتفاق می‌افتد) کشیدگی زیاد آن عضله باعث پارگی آن شود، بنابراین انعطاف‌پذیری زیاد به تنهایی از آسیب‌دیدگی جلوگیری نمی‌کند. اگر عضلات یک عضو یا یک طرف بدن بیش از عضلات مشابه در طرف دیگر بدن کشیده شوند، ممکن است یک مشکل عصبی یا استخوانهای غیرمنظم داشته باشید. برای مثال، لگن پیچ‌خورده باعث می‌شود که عضلات همسترینگ یک طرف بیش از عضلات همسترینگ دیگر کشیده شود. کشش بیش از اندازه عضلات کشیده شده، نمی‌تواند علت کشیدگی غیر طبیعی آنها را تعیین کند. در این نمونه، نه لگن اصلاح می‌شود و نه علت این بی‌نظمی که می‌تواند عصبی یا فیزیکی باشد، مورد بررسی قرار می‌گیرد.

برای دیدن تمام مطلب به ادامه مطلب مراجعه کنید